na drodze do życia

# ostatni egzamin zaliczony. ledwo, ale zaliczony.
# zostaje esej o miłości, na którego napisanie brakuje mi sił
# nareszcie deszcz
# w weekend miałam dwa pożegnania.
Jedno z pracą i moim 5-letnim uczniem, adeptem sztuki języka francuskiego. Szkoda, ale nie mogę już tam dłużej pracować (dojazdy są męczące i blokowały mi każdy weekend).
Drugie z wolontariuszami EVS, dla wolontariuszki z Włoch byłam podczas jej wolontariatu mentorką, ale spotykaliśmy się przeważnie w większym gronie. Sympatyczne zakończenie grillem w Helenowie.
# jedzenie znowu bierze nade mną górę. zastępuje mi trochę przyjaciela. z tą różnicą, że przyjaciół się nie zjada, przyjaciół się kocha. muszę popracować nad tą relacją.
# jeszcze do końca do mnie nie dotarło, ale w czwartek jadę do Francji na 10 dni. Odpoczynek ? Zobaczymy, czy nie będzie to z kolei kolejne obciążenie dla mojego umysłu
# mówię TAK
# niezrealizowane pomysły ze szkicownika czekają na ulgę w sercu i wolność umysłu
# wyciąganie chorej ręki rozpoczyna się tutaj
# warto umieć nazywać to co się dzieje w środku

# nie wiem czy to czas szybko leci, czy ja przesypiam część tego co się dzieje.

# ostatnio jeśli chodzi o obowiązki zrobiło się ciszej, jest to dobra okazja, żeby uciszyć też szalejące niesamowicie wnętrze. Ostatnie dni są ciężkie, równają się codziennym zmaganiom z samą sobą, a każda próba ocalenia siebie kończy się tak szybko jak zaczęło się myślenie o zwalczaniu ciężarów.

# część rzeczy nadal się na siebie nakłada, egzaminy, na które chyba tylko pozornie się nie stresuję. praca - aplikuję i zapominam, żeby zgłaszać się tylko tam gdzie naprawdę chcę. z tym wiążę się dodatkowy problem - poczucia własnej wartości i przedstawienie mojego doświadczenia (szczególnie tego z Francji) jako czegoś wyjątkowego i wartościowego. rozjazdy, większość osób, które poznałam w tym roku wyjeżdża co najmniej na wakacje, inni na zawsze. Nie ze wszystkimi byłam równomiernie zżyta, ale wiele z tych znajomości było znaczących w przeciągu tego roku. I to dziwne uczucie, że niedługo rok będzie jak przyjechałam z Francji. I obietnica samej sobie, że jak skończę studia to jadę gdzieś poznawać świat.

# czy można mówić ciszą? jak ona brzmi?

# zdjęcia z wczorajszego popołudniowego spaceru, Gruzini są niesamowitym narodem, potrzebuję właśnie teraz takiego uśmiechu i energii

# pozwolenie sobie na spokojny oddech staje się sztuką
# nadal wewnętrznie jestem niepoukładana, brakuje mi przede wszystkim wytrwałości
# herbatę z prażonego jęczmienia da się pić
# tu i teraz
# na każdym rogu lekcje uważności
# uświadomienie sobie, że właśnie przeszłam przez 1 rok studiów magisterskich, zostają tylko egzaminy do zaliczenia
# dzień ciszy
# ważna czwartkowa konferencja o panowaniu nad negatywnymi emocjami, czyli o tym jak dużo pracy przede mną
# wolniej
# ciszej
# spokojniej